sgk'ya başvursanız olmaz mı?

nereye kayıtlı olduğunu bile bilmiyorum, hiçbir belge bulamadım evde sorun o. farklı sgk merkezleri varmış.

ölüm veraset ilamı ile sgk'ya başvurun bence. bir hak varsa onların bulup çıkarması lazım.

170 i arayıp sormayı deneyin

veraset ilamı ile sgk'ya başvurmanız gerekiyor.

Öncelikle başınız sağ olsun.

Herhangi bir yerdeki SGK bürosuna başvurun, durumu söyleyin, görevli bir TC kimlik no ister, sistemden hemen görür bilgilerini. Maaşın aktarılması için bir form var, görevli orada verir, doldurup yine söylenecek olan şubeye postayla yollarsınız eğer başka bir ildeyse. 2-3 ay falan bekliyor, hemen çıkmıyor. Evlat olduğunuz için %65'i bağlanır diye biliyorum. Ama çalışmıyorsanız ve evli değilseniz. Çalışıyorsanız miktar azalıyor herhalde.

Veraset ilanının çıkması çok sürmüştü benim babam vefat ettiğinde. Veraset ilanı falan götürmedik. Gidin sorun şimdilik oradan yönlendirirler sizi.

Tuzlu suyun içine at

buz çözdürme özellikli fırın veya mikrodalga yok ise, bir tencereye sıcak su oldur. eti de baska bir plastik veya metal kaba koyup, bu kabı sıcak su dolu tencrenin üzerine koy. bu sekilde en az zararla ve hızlı erir.

tamam suya koydum, bir saat bekleteceğim. peki hala tam çözülmezse o şekilde pişirsem olur mu? sote yapayım diyorum

Poşetli şekilde (içine su girmeyecek) bir büyük kase içinde su içinde duracak. Sıcak su olması gerekmiyor. Musluğun altında olacak ve musluk çok az, damla damla akacak.
En hızlı çözdürme şekli bu.

youtu.be

Tek ihtiyacınız olan şey güçlü bir irade. Şunu unutmayın hiçbirşeyin tadı sağlıklı olmaktan daha güzel değil.

Şu anda aksiyon almazsanız ilerleyen yıllarda çok sıkıntı çekme ihtimaliniz var. Bunları düşünün kendinizi alıkoyun. Emin olun bir süre sonra o kadar da şeker canınız istemeyecek.

Eğer şöyle birşey arıyorsanız bir ilaç alayım o ilaç sayesinde canım şeker istemesin az yiyeyim vs. öyle birşey yok. var diyenler de yalan söylüyor. bu işin kolay yolu yok. Kendinizi alıkoyacaksınız yemekten.

2 sene önce grade 2 karaciğer yağlanması olan ve hamur-şeker bağımlılığı olan birisi olarak yazıyorum bunları. Çok şükür karaciğer yağlanmam grade 1'e düştü. Üzerine çalışıyorum. 10 kiloya yakın da kilo verdim bu süreçte.

Kolay gelsin.

21 günlük programlar var hatta böyle bi instagram sayfası var, isterseniz link atarım. 21 belki çok uzun gelebilir ama siz 5’le başlayın mesela, yemediğim kadarı kârdır diye düşünebilirsiniz.
Sık ve az yediriyor, sporu da sizinki kadar yoğun yaptırmıyor. Bence önceliğiniz şekerden uzaklaşmaksa egzersize abanmaya gerek yok şimdilik. Önce yemeyi düzenleyip hafif egzersiz eşliğinde vücudu kontrol altına almak daha doğru sanki.

yemek saatlerinizi düzenleyebilirsiniz. her aklınıza geldiğinde yemek yiyemeyeceğinizi bildiğinizde bir süre sonra vücudunuz da alışıyor. ben tatlı sevmeyen biriyim ama bazen tatlı krizine girdiğim oluyor, o zamanlarda da yaptığım şey şu, bir gün kurusunu alıyorum bolca tarçına batırıyorum içine de yarım ceviz koyup yiyorum. hatta kendimi şımartmak istediğimde de hindistan cevizine batırıyorum bazen.

belki canınız tatlı çektiğinde bu şekilde 2 parça yerseniz idare edebilirsiniz.

olay tamamen kendi iradeniz aslında gerçekten. ben bu tatlıyı yemeyeceğim dediğinizde 2 hafta sonra zaten canınızın çok da istemediğini fark edeceksiniz.

İki önerim var. Birincisi intermittent fasting, diğeri de yemekten hemen sonra diş fırçalamak.

aslında metformin alıyorsanız bu isteğinizi kesmesi lazım? aldığınız doz ne kadar?

bir de muadil ilaçlar da denenebilir doktor kontrolünde, metformin eğer kısa süreli salınımlıysa -glifor gibi- belki de kısa sürede vücuttan atıldığı için etkisi az oluyordur ve yine tatlıya yöneliyorsunuzdur. yok, diaformin gibi uzun süreli salınımlı bir ilaçsa da, belki dozu az geliyordur. şu anda tamamen salladım ve doktor değilim, ama kimyasal reaksiyonlar açısından böyle düşündüm. çöok büyük yamuluyor olabilirim :/

sizin kadar olmasa da ben de tatlıyı çok seven bir insanım. kilo verme calışmalarına başlamadan önce dediğiniz gibi ucundan bir parça alayım dediğim çikolatanın tüm paketini gömüyordum vs.
(ayrıca bütün sülale şeker hastası ve azıcık kaçırsam bende de simitler cıkıyor.)

o zamanlar kilo verme hesabına düşük karbonhidratlı ketojenik benzeri bir seylere başladım. haliyle hem şekeri hem yüksek karblı ürünleri bırakmak asırı zor oldu. ilk 2-3 hafta baş ağrıları, halsizlik derken bok gibi geçti.

kendi deneyimimden bahsederek söylüyorum, bırakmaya karar verip uygulamaya başlayınca daha da kötüleşiyor ama irade ve istikrar önemli. cunku ucundan kaçırınca devamı geliyor. kendi yaptıklarımı yazıyorum.

1-yazmıssınız ama evde/ ofiste bulundurmamak asırı önemli. getir vb uygulamaları da silmek işe yarıyor.
dısarı cıkıp alma kısmı için irade dısında bir sey diyemiyorum. benim tembel olmam bu noktada işe yaradı belki :D
2-rafine şekerli market ürünleri yerine kuruyemiş (ufak paketlerde alınabilir) tüketmek şeker isteğimi azalttı.
3-yukarıda yazdığım gibi, öğünlerde düşük carblı beslenmek de etki etti bence.
4-bir de hem beslenme hem de spor için ,evet kısa süreli hedefler koymak önemli ama, uzun vadede sürdürmek, ara vermeden gelip geçici değil sürekli hale getirmek gerekiyor diye düşünüyorum.
(yani 5 gün spor yapmayıp 1 gün 1.5 km yüzmek değil de her gün 500 m yüzmek gibi.)
ne kadar düzenli olursanız o kadar kolaylaşıyor bence.

valla bunun bir yolu yok ya, tamamen "mindset" ben cok uzun sureler sekersiz beslendim buna meyve de dahildi hatta.

intermittent fasting yardimci olur tabi onu yapacak irade de benzer bir irade, ne kadar az yersen seker tuketme ihtimalin o kadar azalir. seker gercekten uyusturucu madde gibi, ben ilk sekeri kesmeye basladigim zamanlari hatirliyorum (biraktim, tekrar tukettim, biraktim...) ama ilk bu konuya kafayi taktigim zamanlarda hatirliyorum usenmeden kalkip markete gidip eti canga falan alirdim insanin gercekten kafasina cakiliyor o seker ihtiyaci. sonra kendimi tuttum yani bir yolu var mi gercekten emin degilim ama 1 hafta - 10 gun gectikten sonra her sey daha kolay oluyor emin ol.

ayrica evde-ofiste sekerli paketli her seyi kaldir at, asla tekrar alma. bence bu is tamamen kafada bitiyor belli bir yolu yok ama uzun zamandir IF de yaptigim icin IF'le denemeni de tavsiye ederim.

Abi bu işi çözmen için bu işin mekaniğini çözmen lazım, sonra olay kafanda daha basit hale gelir.

İnsülin direnci nedir önce bunu bilmen lazım. Vücuduna aldığın şeker önce insülin yardımıyla hücrelere girer burada, enerjiye dönüştürülmek üzere depo edilir, fazlası da yağa dönüşür. Sen eğer fazla karbonhidrat alıp hücreleri dolduruyorsan ve o hücreleri boşaltmıyorsan hücrelerde şekere yer kalmaz, sen her şeker aldığında vücudun o şekeri hücreye sokabilmek için daha fazla insülin üretir, insülin şekeri zorla hücreye sokmaya çalışır ama senin hücreler dolu olduğu için bu bir işe yaramaz, bir süre sonra hücreler insüline direnç oluşturur ve en sonunda hiç tepki vermez; aldığın karbonhidrat direkt yağa dönüşür. İnsülin direnci budur.

Şimdi burada sence asıl problem nedir? Şeker bağımlılığı mı? Hayır. Senin sorunun fiziksel olarak hiç hareket etmemen. Ne dedim başta? Hücrelere enerji olarak aldığın şekeri boşaltman lazım. Yani hücrelerin boşalacak ki yeni gelen şekere yer kalsın, insülin de işini yapsın. Sen hep yiyip hiç enerji harcamazsın bir süre sonra direnç oluşuyor. Aldığın metformin de ne yapıyor koçbaşı gibi hücre kapısını açmaya çalışıyor zorluyor o arada vücut dengen bozuluyor ishal falan oluyorsun. Senin yapman gereken, ki insülin direncinin çözümü budur, hücreleri insüline duyarlı hale getirmektir, bu da körleşmiş hücreleri tekrar duyarlı hale getirmektir, bunun çözümü de hücrelerinde depo edilmiş ama kullanılmamış şekeri enerji olarak k kullanmaktır, bu da sadece günlük minimum 1 saatlik egzersizlerle olur. Çözüm bu. Yani senin yaptığın gibi arada bir yaptığın yüzme gibi değil.

Açıkçası bunun iradeyle kendini tutmanla bir alakası yok, sen kalori aldığında şekerin hızla yükselir, vücut onu hücrelere sokabilmek için bol bol insülin salgılar hücreye sokamayınca hepsini yağa çevirir kan şekerin düşer, sonra canın yine böyle şeyleri ister, bu bir kısır döngüdür. Ha burada şeker değil de başka bir şey yersen yine aynı şey olur zira sorun burada karbonhidrat alman değil, hücrelerinin kör hale gelmesi, çözüm de hücreleri tekrar duyarlı hale getirmektir, nasıl yapacağını da yukarıda yazdım zaten.

önce şöyle başla, mümkünse biri (daha daha mümkünse otoriter biri) sana porsiyon yapsın. hoşbeş'in deposu çekmecen olmasın. çevrendeki, senin hakimiyetindeki tüm abur cuburu teslim et. mutfakta ya da porsiyon yapan kişinin bildiği bir yerde dursun.

işin biraz önünü alırsan, tamamen kurtulmak için gücün, dayanağın olur. istersem yaparım moduna girersin. sen şu anda tamamen teslim olmuş durumdasın. bir anda çat diye kesemezsin. relapse yaşarsın.

Ben size uyku saatlerinizi mümkünse en geç 22.30-05.30 aralığına çekmenizi tavsiye edeceğim.

Uykunun gece uyunması ve en karanlık ortamda uyunması, tabii bir de havası temizlenmiş bir odada uyunması, insanın iştahını ve tatlı ihtiyacını muazzam dengeliyor. Bunu yaşayarak gördüm. Kendinizi sırf uyku konusunda sıkı sıkı eğitseniz bile fazla kilonuzun en az üçte birini diyetsiz sporsuz verirsiniz.

ete aban. güzel et ye. yiyebildiğin kadar. kusana kadar et ye. şeker meker bi şey aramazsın.

"yemeğin üstüne de illa ki ağzımı tatlandırma isteği geliyor."

ben bundan sütlü kahve içerek kurtulmuştum. çay kaşığının ucuyla hindistan cevizi şekeri ekliyordum. sütün kendi şekeri de var zaten. akşam 6 gibi gelen tatlı krizimi dengeliyordu.

Geçici bir çare öneriyorum size: züber. Evet ben çikolata gofret türevlerinden züberw geçerek kurtuldum. Hem de bugün tam 1 ay oldu. İçeriğinde hurma kuru meyve daha doğrusu doğal şeker var. Nasıl istiyorsanız yine öyle yaşayın yiyin için ama aldığınız abur cubur lar züber olsun sadece. Şişkinlik azalıyor tatlıya olan saldırma hissi kayboluyor. Yemek sonrası illaki tatlı aranmak tarihe karışıyor. Evde paketi açılmamış cips çikolatalım duruyor. İrademi kutlayıp yemeden devam ediyorum. Züber denemeye karar verirseniz ilk önce fındıklı kakolusunu tercih edin. Çikolataya en yakın tad onda. Antep fıstıklı olan lokma ları ise aşırı güzel. Reklam gibi oldu ama gerçekten faydasını gördüm en azından deneyin derim.

Ekleme yapmak istedim bu aralar diyet yaptığım için belki başka okuyan eden olur tecrübe okumak motive eder. Yokluk hissinden kurtulmak için evde her şeyi bulunduruyorum. Mesela normal makarna da var tam buğday makarna da. Nutella da var gazoz da ayran da. Ben sağlıklısını tercih ediyorum. Ha ama istesem alırım yok değil elimin altında. Sizin için de öyle olabilir. Hoşbeşler çekmecede dursun. Onlar sizin. İstediğiniz zaman yiyebilirsiniz ama hem içeriği kötü hem de vücudunuza faydası yok.

Bir diğer yöntemim fakirlik oyunu. Diyelim canım dışarıdan pizza söylemek istedi. Kendi kendime diyorum ki ay sonu ve paran yok. Alamazsın. 40tl ise bir pizza 5 tane züber alırım 5 günlük arq öğün. Böyle böyle tamamen kafada kendimi kandırıp yemiyorum.

Saçma gelebilir ama kesinlikle etkisi oluyor.

ben kendim için yaptığımdan bahsediyim: oruç:)
din ile alakanızı bilmiyorum da ben önce nafile oruç tutaym dedim. Allah adına niyet alınca zorlanmadan tuttum. orucu bozamıyorum ya, pes edemiyordum. önce haftada 2gün (pzt-perşmebe oruçları) ve akşam yemeğimi gönlümce yiyip erken yatışa geçtim. zaten meşguldüm. meşguliyette olunca bu 2 günleri arttırdım. Kaza oruçları vs diye. sonra oruç tutmadığım günlerde bu şekilde beslenmeye başladım. günde 2 ögün ve öğün aralarında açlık süreleri uzun şekilde bazen de tek öğün. bu aslında intermittent fasting oluyor ama irade devreye giriyor ya. if yapıncada biyerde irade kırılıp "eee başlarım böyle işe" oluyordu.yine kısır döngü. bi kırılınca nasılsa bozdum diye başa sarıyordum. if'ten farklı olarak diğer türlüsünde orucu bozana kadar yiyemiyorum ya, oruç bozulacak, kazaya kalacak diye diye ben yeme düzenimi oturttum. o beni terbiye etti. ve cidden bir süre sonra önümde en sevdiğim şey bile dursa "ben istemiyorum" diyebiliyordum. yemeğin peşine düşüp km tepen insandım. aç bile durabilirim. açlıkta ayılıp bayılmıyorum, öyle rahat ettim ki. bir şeyi geri çevirmek, "canım çekti-istedi" gibi şeylerin olmaması. ramazan ayı da geliyor ya, Nisan 2'de. eğer oruç tutan birisiyseniz o zamana kadar haftada 2 günle başlayıp fullemeye çalışın. tüm gün bir şey yiyemeyince:)) anca akşam abanırsınız. onda da bir-iki derken artık hergün öyle abartmazsınız. sizi tıkıyacağı için mecburen, canınız öyle istediği için hafif şeylerle geçirmiş olacaksınız ve bi bakmışsınız kg vermişsiniz. bi de yürüyüş ekleyince. min 7500adım:)) iradeyi kıramama durumunda imana gelip böyle bi yöntem kullanabilirsiniz.
ben tek öğün besleniyorum, o da akşam yemeği. bi organizstyon falan varsa 2 öğün oluyor. öyle dengeliyorum. if herkes için çok uygun bence. yaşam şekline adapte edince miis. bir ton öğün yiyemiyorum artık ve "canım çekti" olayı yok.

Tasimiyorum.

Yok ya keşke taşısak

hayır. bunlar akıllı telefon çıkmadan önceki alışkanlıklar.

evet, rahmetli annemin çocukluk fotosunu

evet

evet:(

Taşıyordum bir ara. Şimdi cüzdanda ne var ne yok bir fikrim yok açıkcası. Taşımak gerektiğine inanırım ama.

Eşimin ergenliğinden kalan ve baktıkça güldüğüm vesikalığını taşıyorum <3

Lisedeki cüzdanımda vardı ama bir kere bile açıp baktığımı hatırlamıyorum.
Bi 5-6 senedir cüzdan değil kartlık taşıdığım için zaten koyacak yer yok ama olsaydı da taşımazdım.

Kendi biyometriklerim var 2 tane pasaport 2 tane de vize boyu; onlar duruyor kartlıkta.

akıllı telefonlardan sonra gerek kalmayan bir gelenek artık

Kendi vesikalıklarimi taşıyorum lazım oluyor diye.
Kardeşleriminkini de taşıyorum ama sebebini bilmiyorum. Öyle alıp koymusumdur cüzdana.

Hayır

Yasadigim yerde para yerine bir app kullaniliyor. O yuzden cuzdan tasinmiyor, cep telefonu tasiniyor. Orda da resimler var.cuzdan tasisaydim resim koymazdim.

Psikiyatrist değilim. Doktor da değilim ama psikoloji alaninda eğitim aldım, pek çok eğitime, seminere katıldım. Hiç böyle bir şey duymadım

Ama bakmak lazim pubmed'e tabi.

iq düşüklüğü olmasa da işlem kabiliyeti, analiz yeteneği vs. düşürebiliyor evet. çokça rastlanıyor. o yüzden sadece zor durumda olanların kullanması gereken bir şey. bilim insanları da diyor; bir yere düzelteyim derken bir yeri bozuyor ve hala tüm yan etkileri, beyni nasıl değiştirdiği tam olarak bilinmiyor. ama bunları düşüneceğinize, hayatıma devam etmemi sağladı diyip geçin.

peki bu analiz yeteneği, işlem kabiliyeti geri gelir mi? hapları bırakıp üstüne gidince tekrar kazanılır mı?

Bu alanda yapılan çalışmalar genelde dikkat ve hafıza üzerine odaklanıyor.

Burada hangi ilaçtan bahsediyoruz öncelikle. Hepsinin farklı etki mekanizması var.

Bazı ilaçların dikkat ve bellek dediğimiz iki faktörden birini veya her ikisini;

İyileştirdiğini söyleyen,.
Nötr etki ettiğini,
Kötüleştirdiğini söyleyen farklı yayınlar var.

Hangi ilaç, hangi gruba, hangi tanıyla kullanılıyor bunlara bakmak gerekir. Ayrıca depresyon zaten dikkat ve hafızaya etkisi olan bir hastalık. Dolayısıyla ilaçlar ana hastalığı iyileştirirken yan etki olarak elbette etkilerde bulunur.

Fakat uzman hekim tarafından bir kar/ yan etki ilişkisi düşünülerek depresyonu tedavi etme amacıyla ilaç başlanır zaten.

Ayrıca uzun vadede tedavi edilmeyen depresyon hipokampüs hacminde azalmayla bağlantılıdır. Bu da bellek işlevinde bozulma, ilerleyen yaşlarda alzheimer riskini arttıran bir faktör olarak kabul görür. Bu sebeple bu konuyu uzman hekime bırakmak akıllıcası olur.

doktor var doktor var. mesela işinin ehli bir ortopedistin yazdığı ilacı gidip kadın doğumcuyla değerlendirmezsiniz herhalde?

duygu durum bozukluğu ciddi bir konu ve onu kaynağı belli olmayan yazılara ya da uzmanlığı psikiyatri olmayan kişilerin yorumlarına bıramazdım ben olsam, doktorum ne derse de öyle ilerlerdim.

kusura bakma kardeşim şimdi canın sıkılabilir ama ileride daha çok sıkılmasından iyidir. ben bu olaylara aşina olan birisiyim bak sana ne diyeceğim:

anti-depresan kullanımı IQ düşürseydi, prezervatif kullanımı da istenmeyen gebelikleri arttırırdı. bilakis anti-depresan yazdıysa(psiyatristin) içinde bulunduğun olumsuz duygu sarmalından seni kurtarıp, daha berrak düşünebilmen içindir. Tutup da pratisyen hekim yazdıysa(çok bilmiş versiyonları oldukça mevcut ülkemizde) ondan koşarak uzaklaş ve bir psikyatriste git.

tıp okumuş arkadaşın alanı dışında konuşmuş büyük hata etmiş. duygudurum bozukluğu ciddi bir hastalıktır ve dikkatle uzman bir psikiyatrist tarafından takip edilmelidir.

ilaçlarını kafana göre kesemezsin/başlayamazsın. beyin kimyası üzerinde çok ciddi etkileri var. withdrawal syndrome yaşarsan başladığın yerden daha kötü yerde bulursun kendini.

bu şekilde ilerlersen ileride senin hayatında ciddi ve yıkıcı etkileri olur hep keşke dersin pişmanlık çekersin kar etmez. sevgilini/arkadaşını kaybedersin eşin dostun uzaklaşır ve insanlar sana öyle kolay "psikolojik sorunlu" yaftası vurur ki fena incinirsin. Zor durumu düştüğünde de o "tıp" okuduğunu iddia eden o çok bilmiş cahil arkadaşın ya ortalarda olmaz ya da "senin suçundu" der aradan çekilir, olan sana olur.

karar senin.

1. karışıklık olmaması için evet
2. illa oğlu, eşi vb teşhis edecek diye bir kural yok. amca, dayı, enişte, komşu biri teşhis etsin yeter.

1- zorunlu.
2- eş, çocuk, anne baba olması şart değil. Ben babamın dayısını teshis etmistim mesela. Hoş akraba olması da şart değil.

gasilhane
open casket

ölüyü gömmeden görüyorsun ki

1. zorunlu evet
2. başkası bakar yerinize. bana annemi gösterdiler. öyle tamamını değil, sadece yüzünün çeyreği kadarını, burun, ağız civarını açıp gösterdiler, bir saniye bakıp tanıdığımı söyledim. gasılhanede yıkanırken de içeri girmedim, arkam dönük vaziyette kapıda bekledim. sizi etkileyecekse uzun uzun bakmak zorunda değilsiniz. bence bakmak gerekli, ölümü kabullenebilmek açısından.

batıdaki açık tabut ve bizdeki gasılhane/kefenleme süreçlerinin sadece adli değil psikolojik de bir işlevi var. görüp, gerçekten de artık hayatta olmadığına ikna olmak, veda edebilmek gibi.

yasal olaraksa yazmış arkadaşlar, ille de ailesi teşhis etmek zorunda değil.

boğazını bir şey ile temizliyorsan onu bırak öncelikle. ev kuruysa nemlendir kalorifer üzerine pet şişe altlarını kes üstüne su koy buharlaşsın.

zamanla düzelir, sorun bunlardan kaynaklıysa. diş macunu kullan sadece günde bir defa.

benim problemimi bunlar çözdü.

Yeni başladıysa farenjit olabilir. 10 gün önce bende de başlamıştı. 3-4 gün sonra halsizlikte başladı.

Tantum verde boğaz spreyi rahatlık sağlıyor. Uyutmayan farenjit öksürüklerimi kesiyordu en azından uyuyana kadar.

Teşekkür ederim, artık yarın alırım spreyi. Ne menem hastalıkmış bu paçavra gibi yataktan kalkamıyorum

İş yerinde terfi aldım, maaşım 2 katından fazlaya çıktı, bunlar normal güzel haber. Asıl beni çok mutlu eden; bugün resmi duyurusu yapıldı şirkette, onlarca mail ve telefon aldım insanlardan. Bir çoğuyla samimi değilim, ayaküstü görüşmüşlüğüm vardır ama çok güzel şeyler söylediler hak ettin minvalinde, çok mutlu oldum. Başarılarıyla övünmeyen, yaptıklarını gözardı edip eksilere odaklanan bir insan olarak kendime göstermediğim takdir ve tebriğin başkalarından gelmesi biraz kendime getirdi. Bundan sonra kendime karşı daha az acımasız olmaya çalışacağım.

Almam gereken fizik tedaviyi daha uygun fiyata bulup ayarladım.
İlk defa kapuska pişirdim çok lezzetli oldu. Buz gibi soğuk havada güzel bir kış yemeği, hem de ekonomik.
İlk yazdığım makalem atıf almış.

Küçük şeylerden mutlu olmaya çalışıyorum. Yoksa kapuska ne allasen di mi... ama işte. Ekonomi gözlerdeki ışıltı.

son zamanlarda pek kötü bir şey olmadı. :))))))

taze fasulyeyi cok severim ama burda dondurulmus aldiklarimiz hep sert cikiyordu, pismiyordu. bugun internette bakinirken pisirirken icine azcik karbonat koyunca yumusayacagini gordum. gercenten de yumusadi, uzuun zaman sonra guzel bi yesil fasulye yemis oldum :)

bir de pzt gunu londra'ya geldigimden beri yapmak istedigim bir sey vardi onu yaptim, yapmak icin 6 saat boyunca yurudum ama o kadar guzel geldi ki, keske daha once yapsaymisim dedim. yaptigim sey de belirli bir yeri gezmek, ahim sahim bir sey degil.

Çok sağlam zam aldım. Prim de belli oldu. Yine küçüğünden bir ev parası gelecek.

Kız arkadaşım normalde aldığının üç katına başka bir şirkete geçiyor.

Son olarak:

Probis’in protein oranı artmış :)

bir şirket bana ulaştı mülakatları yaptık ve istediğimden daha fazla maaş (şu an aldığımın iki katı) teklif ettiler. teklif gelince istifa etmeye ofise geçtim. istifa sonrası 1500 kişilik şirketler grubunun ceosu beni arayıp yemeğe davet etti ve kalmam için beni ikna etmeye çalıştı, ve bu beni mutlu etti. insanın bir yerde istenildiğini görmesi insanı nedense mutlu ediyor. kaldım mı diye sorulursa kalmadım, gideceğim yerde kendimi daha çok geliştireceğimi düşünüyorum.

2018’den beri Amerika’da doktora yapıyorum, partnerim de başka bir ülkede. Normalde hep ben onun yanına gittim, pandemide de 1.5 sene Türkiye’de beraber kaldık, uzaktan çalıştım ve saat farkı canıma okudu. Ağustos’ta evlendik, Eylül’de geri döndüm ve yalnızlığa asla adapte olamadım, aşırı depresiftim. Kasım’da yine 5 hafta Türkiye, sonra yine dönüş. Cuma günüyse partnerim 2 ay kalmak üzere Amerika’ya yanıma geliyor ilk kez, içim içime sığmıyor desem yeridir, çok inanılmaz geliyor hala burada olacak olması.

@Bruce, @gabe, @amour tebrikler, devamini dilerim.

@buzbebek, @fakyoras afiyet olsun.

@rahip bakis acisi guzel.

@feliss mutluluklar.

Banko yüzde yüz kalırım dediğim dersten mucizevi bir şekilde geçtim. Ama gerçekten bu hoca bana taktı yüzyıllarca bu dersi veremeyeceğim dediğim bir durumda aynı dersin diğer hocası beni inanılmaz bir şekilde geçirdi. Bu sevinç beni uyutmuyor.

Yufkaya benzer bir sey buldum burda, yani turk markasi degil de benzer bir urun. Daha kargoya verilmedi ama gelirse ve kullanilabilir bir seyse borek yapabilicem ilk defa.

gecen gun mail geldi. bir kripto para sitesinden. efendim sitede degisiklige gidiyoruz falan.

iyi de ben buraya uye olmamistim ki ? herhelde dolandiricidir dedim bakmadim. 2 ay boyle gecti.

sonra bir daha mail geldi. dedim allah kahretsin report spam ve unsubscribe a bastim. dedim kesilir.

2 gun once is yerindeyim bos bir vaktimde gel su kripto para siteye bir bakayim dedim. girdim mailimi. her xaman kullandigim sifreyi girdim.

cat hesap acildi. haberler guzel :D

@playing hayirlisi olsun. Ve tesekkur ederim :)

@fıytfıyt bravo

@sopiro afiyet olsun simdiden

@ceylinf harika, tadini cikarin.

@charlotte montta unutulan paradan cok daha iyi.

bugün doğum günüm. azıcık o moral oldu bana. inşallah güzel haberler alırsınız çok yakında.

motosikletimi süremedim nice zamandır. Mutsuzum ben ya.

En son yaz tatiline gitmiştim. Güzeldi, o zaman mutluydum.

bir buçuk aydır gece gündüz çalışmanın ardından işi bitirdim.

ayrıca geçen sene beni heveslendiren ama fos çıkan bir işin şimdi olma ihtimaliyle ilgili bir email aldım az önce.
"acaba?" dedim, hayırlısı.

@hakikatler zor bir süreçten geçtiğinizi daha önce duyuruda görmüştüm. yeni yaşınız mutluluklar getirir umarım. ayrıca teşekkürler.

@baldan kaymak kışın sonu bahar, sonrası yaz. yine sürersiniz.

@blatta hayırlısı olsun.

Neredeyse herkeste var. Bende de var. Küçüklükten beri hemde. Zaman zaman küçülüyorlar kayboluyorlar sonra geri çıkıyorşar, sonra geri kayboluyorlar. Beslenmenize dikkat edip spor yapın. Doktor hap verir ama etkisi olmaz. Küçültür ama geçirmez.

Bende de oldu. Lab teknisyeni takip gerektirebilir diye raporladı, hekim baktı gerekmez dedi. İçine sinmiyorsa randevu alıp tekrar kontrol ettir, kafan rahat olur en azından.

sorması ayıp hangisi?

boyun, koltukaltı, bacak?

bunun sistemi şöyle oluyor, doktora gidersin arkadaşın dediği gibi ilaç verirler, o ilaçlarla geçen görmedim, sonra tekrar gidersin ya tekrar ilaç verir biyopsi ister ya da ikinci ilacı vermeden biyopsi ister, biyopsiye gidersin sıra gelene kadar yerine göre 1 ay sürebilir, peşinden de ortalama 2 ay gibi bi sürede sonucu gelir sonra tekrar gidersin.

boyun-ense civarı

Hocam başka bir doktora daha görünün. Hastanede yatış yaparak tedavi olmuştum ben. 20 gün tedavi sonrası geçmişti.

uçuk fiyattan kastınız ne bilmiyorum ama kurtuluş güzel.

Ben orada bir ev baktım, çok fena görünüyor, mahalleyi görünce topukladım. Şişli'de ancak Merkez-19 Mayıs-Fulya semtlerinde oturulur. Hadi daha uygun olsun dersen Halide Edip belki.

@flaneur, hah tam dediğiniz gibi 19 mayıs son derece güzel bir yer ama fiyatı da güzel. o kadar pahalı olmayan ama yine de güvenli ve bekar-seküler insanların oturabileceği yerleri kastetmiştim.

şişlide fulyaya da bakmayacaksınız, full yokuş ve hayvan gibi trafiği var, metroya ulaşmak ölüm.
şişlide bakabileceğiniz bölgeler, teşvikiye, kurtuluş, cumhuriyet, pangaltı, osmanbey, şişli merkez

12 yıldır gülbağda oturuyorum, bekar beyaz yakalıyım, erkek arkadaşım ile birlikte yaşıyorum, çok çok yokuş olmayan yerleri baya güzel.

Fulya'da yokus olmayan yer bulursan tavsiye ederim. (Ortaklar caddesi veya eski ali sami yen'in arkasi) 10 dakikada metro ve metrobuse yuruyerek ulasimin olur. Aracliysan fulya'ya giris cikista cok trafik oluyor yalniz.

En temiz çözümü psikolojik destek. Bunun farkında olman ve negatif etkilerini etrafındakilerde hissediyor olman çözümü kolaylaştıran şeyler. Terapi ile çözülür gibi duruyor.

Konunun uzmanı değilim, sadece gözlem: Pek çok kişide pandemi ile arttı benzer şikayetler.
Duyuru'daki başlıklardan bile görebilirsiniz.
Destek +1.
Buna "ek" olarak, fizyolojik ufak değişiklikler de bir nebze olsun katkıda bulunabilir (az kafein, mümkünse stressorları azaltmak, daha sağlıklı beslenmeye çalışmak gibi)
Bir de diğer insanların da bağımsız bireyler olduğunu, kendileri için en doğru kararı alabileceklerini benzer durumlarda akla getirmek, pratikte belki işe yarayabilecek bir yöntem.

En dogrusu psikoterapi. Boylece neden boyle davrandiginiza kadar kendinizle ilgili bircok sey ogrenirsiniz. Genelde bu tip yetistirilen insanlar ayni davranis egilimini gosteriyorlar. Yani korumaci ailenin korumaci cocugu.

Ben bir sene kadar once benzer dusuncelerle destek almaya basladim. Terapistim bir noktada, bu kayginin tam olarak hangi duyguya hitap ettigini dusunmemi istedi. Mesela, bunu tamamen atiyorum, diyelim ki ben 'ya annem hastalanirsa olurse' diye luzumsuz bir kaygi yasiyorsam bunun sebebi aslinda 'ya annemi de tek basina biraktim geldim buralara, terk etmisim gibi mi oldu benim keyfim yerindeyken' vs gibi bir sucluluk duygusunun yansimasi olabiliyor aslinda. Yani asil kaygilanilan sey annenin hastalanmasi degil de benim kotu bir evlat olup olmamam mesela... Cok iyi bir ornek olmadi ama anlatabilmisimdir umarim.

Keza diger acidan da, pandemi bize hayatimizda kontrol edilebilir sandigimiz seylerin bile kontrol edilemedigini, hayatin gelip geciciligini, hayatimizdaki bazi seylerin tamamen tesaduflere bagli olduguni gosterdi cok net. Bu oyle kolaylikla hazmedilecek bir sey degil, haliyle kontrol edemedigimiz seyleri ustune kaygilanarak kontrol edilebilirmis gibi gorunen seylere donusturebiliyoruz. Endiselenerek ustumuze duseni yapmisiz gibi hissediyoruz yani, cunku aslinda yapabilecegimiz bir sey yok. Bu gibi durumlarda ben kontrol edebilecegim seylerden emin olmayi biraz rahatlatici buluyorum. Yani anne hastalanmasi orneginde oldugu gibi, hastalanmasini kontrol edemem ama saglik sigortasinin guncel olarak odenmesini kontrol edebilirim. Arabanin cukura girmesi bir kaza olabilir, ama ilk yardim setimi guncel tutup yol yardim numarasini kaydettigime emin olabilirim falan filan. Gerisi sans isi zira.

Ozetle: terapi iyidir. :)

terapi bence de. sopiro güzel açıklamış, yangın sandığımız şey bazen sadece dumanı, asıl ardındaki sebebe ulaşmak gerekebiliyor.

benim hayatım altüst oldu beklemediğim şekilde ve artık "hayat planlar yaparken başına gelenlerdir" diyorum :)

En doğrusu bir psikologla görüşmek.
Ankara için Ezgi Sarışen'i önerebilirim.

zaten kaygi bozuklugum vardi, pandemi ile birlikte oldukca artti. en guzeli terapi ama sahsen hazir degilim ben ona, bu nedenle o bir kenarda bekliyor.

endise seviyem arttiginda derin bir kac nefes alip, "salak sacma dusunme 65 ne yapacaksin evden mi cikmayacaksin, adami mi eve kitleyeceksin cik cik cik" seklinde kendimi telkin ediyorum ve nefes terapisine devam ediyorum. ise yariyor, tavsiye ederim.

Patavatsız.

pürtelaş

tez canlı

Birçok şey denebilir de, arkadaş denmez mesela.

yani herkesin aile dengeleri beklentileri farklı ama kardeşin hem özlüyorum duygulanıyorum ayağına yatıp hem de özel bir günde aramıyorsa ben de bunu samimi bulamadım açıkçası. ben bir fırsat olsa da arasam diye fırsat kolluyorum.

Yani playing star dediği gibi özel gunler benim icin de çok onemli değil, doğum günü dışında (kendi doğum günüm değil de baskalarinin).

Yalniz ben yurtdışında yaşıyorum, ailem ile haftada 2 kere en az konusuyorum. Whatsapptan da mesaj/foto vs. Aile iliskileri farklı olabilir ama benim kendi iliskim böyle. Esim de ailesi ile her cuma skype yapiyor.

Normal aile iliskisinde her hafta konuşmak normal gelir bana. Hic aramamak sormamak garip bence

annemi kaybettim, sesini unutacağım diye aklım çıkıyor. onunla yeniden telefonlaşmak için ömrümü verirdim. bence çok yanlış yapıyor kız kardeşiniz. böyle şeyler tabii ki çocuktan beklenir. araması gerekirdi...

Ben bi hafta on gündür dağınık gene aradım yeni yıl icin